🇮🇷 ایران وب 🇮🇷

از کوی تو بیرون نشود پای خیالم؛  نکند فرق به حالم  چه بخوانی چه برانی چه به اوجم برسانی چه به خاکم بکشانی🧡 نه من آنم که برنجم نه تو آنی که برانی🌾 ...

آسمان را بنگر ، که هنوز ، بعد صدها شب و روز مثل آن روز نخست گرم و آبی و پر از مهر ،  به ما می خندد! یا زمینی را که دلش از سردیِ شب های خزان  نه شکست و نه گرفت! بلکه از عاطفه لبریز شد و نفسی از سر امید کشید  و آغاز بهار ، دشتی از یاس سپید زیر پاهامان ریخت، تا بگوید که هنوز ، پر امنیتِ احساس خداست ! دوست من ، غصه چرا ؟ تو مرا داری و هر شب و روز ، آرزویم ، همه خوشبختی توست، دوست من ! دل به غم دادن و از یأس سخن ها گفتن  کار آنهایی نیست ، که خدا را دارند ... ...

منو بغل کن عشق من؛ که خاک مادری تویی! کجا برم بدون تو؛ که عشق آخری تویی؟ تو سر پناه خستگی من باش؛ من دلم پره یه وقتا آدم از دوست و دشمن؛ زخم میخوره… عشق به خاکت؛ فرقی با مادر نداره! خاک یه آتیشه؛ که خاکستر نداره چه کوه هایی نزاشتن؛ رو سر این خونه خاکستر بباره… عشق یعنی؛ پروانه و آتیش و بارون عشق یعنی؛ غواصی تو خاک بیابون! مثل دلگرمی دادن به رفیقت؛ توی سرمای زمستون شکستم از شکسته؛ پنهون نیست… گذشتن از گذشته آسون نیست… جواب تشنگی که بارون نیست! عشق به خاکت؛ فرقی با مادر نداره! خاک یه آتیشه؛ که خاکستر نداره چه کوه هایی نزاشتن؛ رو سر این خونه خاکستر بباره… عشق یعن...

از این سرود خیلی خوشم میاد و واقعا برام مثل یک روضه یا نوحه می مونه . اولین بار هم توی مدرسه بتول چهره ای وقتی کلاس پنجم بودم و اولین بار وارد مدرسه چهره ای میشدم  گروه سرود مدرسه برای خوش آمد گویی به بچه‌ها خواندنش و بعداً که خودم رفتم توی گروه سرود مدرسه حفظش کردم اینم متنش : یه پلاک که بیرون زده از دل خاک روی اون اسمیه از یه جوون یه پلاک از دل خاک یه پوتین فقط مونده از یه جوون که خوابید روی مین استخون یه کلاه با یه عکس وصیت نامه ی غرق خون یه جوون که پدر شد و پر زد و دخترکش رو ندید دختری که پدر رو ندید و آغوش پدر نچشید یه...

این متن برای سریال محکومین و فصل دومش که اسمش سرگذشت بود هست. که آخر هر قسمت قبل از آهنگ تیتراژ میداد .    چه مدت لازم بوده تا کلمه عفو بر زبان جاری شود                تا حرکتی اعتماد بر انگیز انجام گیرد؟         بیا تا جبران محبتهای ناکرده کنیم بیا آغاز کنیم.       فرصتی گران را به دشمن خویی از دست داده ایم     و کسی نمیداند چقدر فرصت باقی است تا جبران گذشته کنیم.                  &...

آنه تکرار  غریبانه  روزهایت چگونه گذشت وقتی  روشنی  چشم هایت در پشت پرده های  مه آلود اندوه  پنهان بود. با من بگو از لحظه لحظه های مبهم کودکیت از تنهایی  معصومانه  دست هایت. آیا میدانی که در هجوم  درد ها و غم  هایت و در گیر و دار ملال آور دوران زندگیت حقیقت زلالی ...