حکایت ما و دشمنان ایرانی (چرا مرگ بر آمریکا؟!)

سهراب نیستم و  پدرم تهمتن نبود.

اما  زخمی در پهلو دارم .

زخمی که به دشنه ای تیز ، پدر برایم به یادگار گذاشته است.

هزاران سال است که از زخم پهلوی من خون می‌چکد و من نوشدارو ندارم .

پدرم وصیت کرده است که هرگز برای نوشدارو برابر هیچ کیکاووسی گردن کج نکنم ،

و گفته است که زخم در پهلو و

تیر در گرده خوش‌تر تا طلب نوشدارو از ناکسان و کسان .

زیرا درد است که مرد می‌زاید و زخم است که انسان می‌آفریند.

پدرم گفته است قدر هر آدمی به عمق زخم‌های اوست،

پس زخم‌هایت را گرامی دار .

زخمهای کوچک را نوشداریی اندک بس است،

تو اما در پی زخمی بزرگ باش که نوشدارویی شگفت بخواهد

و هیچ نوش دارویی شگفت ‌تر از عشق نیست

و

نوش داروی عشق

تنها 

در دستان توست ...

ایران وب نوشت :

کوتاه و مختصر بگم ،

اول اینکه راجع به متن بالا ،

اینکه یکی از مواردی که خیلی وقت بهش اشاره میشه همین هست ؛

راجع به تولید ملی ، فرهنگ های ایرانی و ... گفته میشه و به نظرم متن بالا جامعه ترین جواب هست.

دوم راجع به شعار مرگ بر آمریکا ،

یک نکته اینکه وقتی میگیم

مرگ بر آمریکا منظور دولت ستمگر اون که بخشی از مالیاتی که از مردمش میگیره صرف جنگ و خونریزی و نابودی برخی فرهنگ ها و تجارت های کثیف و ... می کنه ، هست .

و علاوه بر دولت اون ، دولت مردان خیانتکار هم شامل این مجموعه هست .

پس منظور اصلا مردم عادی نیستن ،

چون قطعا اونجا آدم های خیلی خوب هم وجود دارن .

خوش حال می شم نظرات منفی و مثبت و سوالات شما رو دریافت کنم ♥️♥️♥️